Welkom op de pagina van Rogier

Opleiding
Ik ben in 1970 geboren in Heer (Maastricht). Al tijdens het eerste jaar van de middelbare school wordt duidelijk dat mijtoekomst in de horeca ligt.
Na
het tweede jaar van de middelbare school ben ik overgestapt naar de lagere horeca school "Pastoor Jacobs" in Sittard. Na het 4e examen jaar heb ik daar nog een kopklas gevolgd (5e jaar). Na het 5e jaar in Sittard word ik aangenomen op de Middelbare Horeca School in Heerlen. Tijdens en na mijn opleiding in Sittard werk ik in het weekend in de praktijk bij diverse restaurants. Na het 1e jaar op de MHS in Heerlen krijg ik van Restaurant Lindenhorst in Valkenburg het aanbod om gedurende 1 jaar de rol van maître te vervullen. Het restaurant, met 1 michelin ster, wordt gerund door de voormalige "lady chief of the yearIda van de Hurk. Omdat ik deze ervaring niet wil missenneem ik tijdelijk afscheid van de MHS in Heerlen. 
Het 
jaar daarop kom ik in contact met een oud leraar van de lagere horecaschool in Sittarddie inmiddels een nieuwe middelbare horecaschool heeft opgericht in Venray. Ik krijg de mogelijkheid om meteen in het 2e leerjaar in te stromen en tevens bij de eerste behoren die deze nieuwe, unieke horecaopleiding volgen. Deze middelbare opleiding is meer praktijkgericht dan de MHS in Heerlen. In die tijd is al duidelijk dat er in de toekomst meer vraag zal zijn naar meer praktijk opgeleide vakmensen.

Hotel De Swaen
Tijdens mijn opleiding in Venray gik nog elk weekend terug naar Maastricht om te werken in restaurants. Na een jaar kom ik in Venray in contact met iemand die samen met mij Hotel "De Swaen" op de grote markt wil runnen. School en hotel kan ik prima combineren. Na het 3e jaar op de horecaschool in Venray volgt er een 4jaar waarin het de bedoeling is dat men een bedrijf in binnen- of buitenland zoekt om daar als stagiaire in de leer te gaan voor nog meer praktijkervaring. 
Omdat ik al een hotel runstel ik aan de directie voor om mijn stage te laten plaatsvinden in mijn eigen bedrijf. Aangezien men geen uitzondering wil maken, ben ik genoodzaakt om voor mijn eigen hotel te kiezen. 
Een aantal 
maanden nadat ik die keuze heb gemaakt, krijg ik de bekende grote bruine enveloppe van defensie met de definitieve oproep voor de dienstplicht. Via de Hoge Raad van State probeer ik hier nog onderuit te komen i.v.m. belangrijkere economische belangen in hotel "De Swaen". Maar daar heeft de rechter geen boodschap aan, aangezien ik indertijd op mijn 16e ben goedgekeurd en zodoende mijn dienstplicht gewoon moet vervullen. Eis zelfs een jongen die een bar heeft met 20 werknemers en deze allemaal moet ontslaan en de bar moet verkopen omdat de dienstplicht voorrang heeft. In mijn geval wordexact hetzelfde geredeneerd en mijn zakenpartner ziet het niet zitten om alleen door te gaan.  
Dus zit er niets anders op dan hotel "De Swaenover te doen aan iemand anders en zelf dan maar de dienstplicht te gaan vervullen.

Militaire dienst
Eenmaal in dienst wordmij al snel duidelijk dat een werkdag maar uit 4 uur effectief werken bestaat. Aangezien ik gewend ben om minstens 12 uur per dag te werken, krijg ik het gigantisch benauwd bij het idee dat ik na terugkomst uit het leger waarschijnlijk niet meer zo gemotiveerd ben.
Om hier iets aan te doen vraag ik de Kazerne Overste tot 2 keer toe om een extra functie/job, zodat ik mijn tijd alsnog een zinnige invulling kan geven.
Zo ben ik naast Chef menagemeester (Souschef keuken), Huismeester van het officiershotel en Chef hofmeester (Maître officiersrestaurant).

1e NL/BE VN Transportbataljon
Vervolgens kom ik er na bijna 6 maanden dienstplicht achter dat de mogelijkheid bestaat om 6 maanden lang met een VN missie naar (het toenmaligeJoegoslavië of Cambodja te gaan. Wil ik mijn resterende 6 maanden zinnig invullen, dan zou dit volgenmij de perfecte manier zijn om er het uiterste uit te halen. Ook spreekhet mij meteen aan dat ik op deze manier de kans krijg om mensen in een echte noodsituatie te helpen. Aangezien ik niet zoveel ervaring heb in de Jungle kies ik meteen voor Joegoslavië. Ik zal deelnemen aan het 1e NL/BE VN Transportbataljon. Vanaf het moment van goedkeuring gaat het allemaal heel snel en heb ik mijntot ntoemeest ingrijpende ervaring opgedaan. Omdat we de eerste zijn, slapen we 6 maanden in tenten bij temperaturen tot -30 graden Celsius naast mazoutkachels die niet meer functionerenzelfs niet met kerosine als brandstof. IJspegels van 1,5 meter aan de 6-persoons boogtenten zijn standaard. Tevens hebben wijomdat we de eerste zijn, geen beveiligingspeloton om ons kamp te beschermen. Dit moeten we maar zelf oplossen, omdat de politiek daar nog geen oplossing voor heeft, dus naast overdag koken ook nog 's nachts wachtlopen. Afgezien van tientallen lokale dodelijke slachtoffers valt er in ons bataljon helaas ook een dodelijk slachtoffereen meisje uit Maastricht.  Daarnaast zit er een jongen in onze groepdie tijdens een wachtdienst een granaatsplinter in zijn arm krijgt. Als hij hiervoor behandeld wordt, ontdekken ze in het veldhospitaal dat hij leukemie blijkt te hebben. Dit bewijst ook meteen dat onze voorafgaande lichamelijke onderzoeken niet 100% zijn verlopen op de medische kazerne in Nederland.
Maar dat zijn de risico's van de eerste zijn en daar staat tegenover dat je na afloop die ervaring nooit zou willen ruilen voor de ervaring van iemand die na jou in een gespreid bedje terecht is gekomen.

Thuiskomst
Als 
ik na 6 maanden vrijwillige VN missie en 8 maanden dienstplicht terug keer naar mijn ouderlijk huis in Klimmen, wordt me al snel duidelijk dat de ervaringen in Bosnië z'n sporen hebben achtergelaten op mijn hele doen en laten. Een bezoek aan de supermarkt krijg ik de eerste tijd emotioneel niet helemaal verwerkt door de hoeveelheid aan producten die er worden aangeboden en lastigesnobistische gasten in een restaurant kan ik niet meer verdragen. Als zo'n persoon moeilijk doeover een asbak die scheef staat op tafel dan gaan je al snel de nekharen overeind staan, niet de reactie die er in een klassiek restaurant van je wordt verwacht.
Dus is het al snel duidelijk dat ik er moeite mee heb om nog langer te werken in luxe restaurants. Omdat ik al mijn ervaring heb opgedaan in voornamelijk het gastheerschap en de keuken en ik het werk op zich nog steeds heel erg leuk vind, is het natuurlijk zaak om alsnog iets te vinden in de horeca en het liefst zo snel mogelijk weer aan de slag te gaan.

Voerstreek
Omdat er emotioneel sowieso nog veel verwerkt moet wordennemen mijn ouders mij vaker mee voor een wandeling in de natuur van de Voerstreek.
Al snel komen we terecht bij éévan de herbergen die de streek rijk is, alwaar we een trappistenbier met een stuk stinkkaas bestellen.
Meteen komen bij mij de beelden terug van de omgeving in Bosniëdie veel vergelijking vertoont met de natuurlijke omgeving van Voeren. 
Ook valt 
het mij meteen op dat andere bezoekers/gasten vrijwel allemaal hele aardige, niet over het paard getilde, mensen zijn die genieten van de natuur en juist dankbaar zijn voor datgene wat ze hier ervaren.

Ommekeer
Meteen krijg ik weer ideeën en energie om zelf mijn horeca-ervaring op deze manier verder uit te bouwen. Een herberg met een hele lage drempel waar de gasten zich na binnenkomst meteen thuis voelen en vooral zichzelf kunnen zijn. Alleen dan zoudenin mijn ogen, gasten pas echt kunnen ontspannen. Dit is natuurlijk in strijd met wat ik heb geleerd en met de bedrijven waar ik eerder heb gewerkt, omdat het er juist daar altijd om draait dat de gast tijdens zijn verblijf met zoveel mogelijk luxe en glitter omringt wordtWanneer ik danna mijn ervaringen in Bosniëkies voor het veel meer terug naar de basis ideeverklaren veel collega's mij voor gek om in "the middle of nowhere" een zaak te beginnen.

Ideologie
Ik ben er persoonlijk van overtuigd dat de ervaring die ik heb opgedaan tijdens de oorlogssituatie in Bosnië uiteindelijk niet veel verschilvan de ervaring die je ook hier opdoet. De verharding van de maatschappij om ons heen is de laatste 10 jaar sterk toegenomen en heeft de hang naar de ongekunstelde herberg midden in de natuur alleen maar doen toenemen bij de consument. En dit zal ook zeker nog even doorgaan. Ik durf zelfs te voorspellen dat de natuur de komende10 jaar meer toeristen zal aantrekken, dan pretparken of overdekte woonboulevards.
Bij het steeds maar meer, nieuwer en sneller komen we meer en meer tot de ontdekking dat het enige echte relaxte juist de meest simpele, al aanwezige natuur is.  

Herberg Moeder de Gans
Uiteindelijk heeft 
mijn vader mij in contact gebracht met de toenmalige eigenaar van herberg "De Swaenin 
's
-Gravenvoeren, waarmee ik overeen kom om zijn andere uitbating Herberg "Moeder de Gans" te huren. Deze herberg is dan net een half jaar geopend, uitsluitend in het weekend en zonder maaltijden te serveren. Ondertussen heb ik 3 maanden voor dit moment Barbara Deliën leren kenneneen vriendin uit Venray. Samen met haar heb ik toen de knoop doorgehakt en het huidige Herberg "Moeder de Gans" opgestart. Na een half jaar krijgen we de mogelijkheid om het onroerend goed te kopen en 2 jaar later breiden we uit door nog een groot, ongerept stuk land achter de herberg aan te kopen. Inmiddels zijn we alweer meer dan 10 jaar met veel plezier bezig met Herberg "Moeder de Gans" in Teuven. Vervolg...

 






© 1993-2017 Moeder de Gans - Leest u a.u.b. onze Disclaimer, on line veiligheid en Privacy beleid -